Sławomir Stróżak - kapitan z Bielska-Białej oraz Marek Krajewski - młodszy chorąży sztabowy z Lublina polegli 8 maja 2004 roku pełniąc służbę stabilizacyjną w Iraku podczas II zmiany PKW działającego w ramach Wielonarodowej Dywizji Centrum-Południe.
Na ten dzień szykowaliśmy w sposób szczególny. Żołnierze z kompanii reprezentacyjnej poprosili, by mogli wystąpić w okularach. Nie, by chronić oczy przed słońcem ale ukryć łzy. Przemówienie dla dowódcy pisałem w nocy. Skreślałem zdanie po zdaniu, zmieniałem słowa, układałem, by oddało wszystko, co tylko chcielibyśmy wszyscy powiedzieć ustami generała Bieńka. Zaniosłem to Bieńkowi rano. Przeczytał i pozostawił na biurku.
W południe rozpoczęła się ceremonia pożegnania, trumny wniesiono do holu gdzie czekali już dowództwo, sztab i żołnierze. Kapelan ks. ppłk Mirosław Biernacki poprowadził ceremonię. Niektórzy wychodzili z hali. Nie szło wytrzymać smutku, żalu, zwłaszcza tym, co znali poległych osobiście. Dowódca stanął przed trumnami i wygłosić z pamięci (słowo w słowo dokładne, jak było na papierze) moje przemówienie. Wszyscy żeśmy płakali - i otwarcie, i w duszy...
W południe rozpoczęła się ceremonia pożegnania, trumny wniesiono do holu gdzie czekali już dowództwo, sztab i żołnierze. Kapelan ks. ppłk Mirosław Biernacki poprowadził ceremonię. Niektórzy wychodzili z hali. Nie szło wytrzymać smutku, żalu, zwłaszcza tym, co znali poległych osobiście. Dowódca stanął przed trumnami i wygłosić z pamięci (słowo w słowo dokładne, jak było na papierze) moje przemówienie. Wszyscy żeśmy płakali - i otwarcie, i w duszy...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz